Dental Implantlarinın Gelişimi Ve Geleceği -3

1970’ten beri, Diş implantlarinin gelişimi için bir sürü çaba harcanmistir. Diş implantlari günümüzde Klinik Diş Hekimliğinin vazgeçilmez bir parçasi olmustur. Küresel implant marketi 2023’te 13 Milyar Dolara ulasmayi hedefliyor. Dis Implantlarinin basari yüzdesi %90’in üzerinde bildirilmesine ragme

YÜZEYDEKI GELISME  MODIFIKASYONLAR VE KAPLAMALAR 

Bu Yazi Katip Çelebi Ünv. Dis Hekimimligi 2 Sinif Ögrencisi Ahmet DOGAN tarafindan Türkçeye çevrilmistir.  Kaynak : Hamdan S. ALGHAMDI ve John A. JANSEN  Dis Hekimligi Periodontoloji ve Iletisim Departmani, Dis Hekimligi Fakültesi, King Saud Üniversitesi, Arabistan Biyomateryal Dis Hekimligi Departmani, Radboud Üniversitesi Medikal Merkezi, Nijmegen, Hollandali Yazar, John A.

     Implant yüzey modifikasyonu, kemik entegrasyonun lehine önemli bir yaklasim olarak kabul edilir. Implant yüzey modifikasyonu, peri-implant kemik rejenerasyonunu desteklemek için biyolojik sivilar ve hücreler ile etkilesimleri hizlandirabilir. Son yirmi yilda,  Implant kemik entegrasyonun iyilestirilmesi için çesitli yüzey modifikasyon yaklasimlari önerilmis ve incelenmistir. 

İmplant Yüzeyinin Mikro Pürüzlülüğü

Mikro pürüzlülük, modern diş implantlarına uygulanan en yaygın yüzey modifikasyonudur. Hücreleri sabitlemede ve çevre dokulara bağlanmada önemli bir rol oynar, böylece peri-implant osteogenezisini (Cam Kemik) destekler. İmplant yüzey pürüzlülüğünü değiştirmek için farklı fizikokimyasal yöntemler geliştirilmiştir, ör. kum püskürtme, asitle dağlama veya kombinasyonlar. Kum püskürtme genellikle silika, hidroksiapatit, alümina veya TiO2 partikülleri kullanılarak gerçekleştirilir ve ardından implant yüzeyinin mikro profilini homojenleştirmek ve kalan püskürtme partiküllerini çıkarmak için asitle aşındırma yapılır. Asitleme için kullanılan kimyasal maddeler hidroflorik, nitrik, sülfürik asit veya kombinasyonlarıdır.

İmplant Yüzeyinin Nano Dokusu

Son zamanlarda, kemik yapılarının nano modelinin taklit edilmesinin yüzey enerjisini artırabileceği ve dolayısıyla matris protein adsorpsiyonunu, kemik hücresi göçünü ve proliferasyonunu iyileştirebileceği varsayımına dayanan nano ölçekli seviyede implant yüzeyinin modifikasyonu da tanıtıldı. Ve son olarak kemik entegrasyonunu geliştirmek. Bununla birlikte, titanyum implantların osteojenikliğini artırmak için nanometre ölçekli yüzey topografilerinin kapasitesini keşfetmek için daha fazla araştırmaya ihtiyaç vardır.

Kalsiyum fosfat (CaP) bazlı implant kaplamaları

CaP kaplamalarının implant yüzeyi üzerine birikmesi, doğal kemik mineraline kimyasal benzerlikleri nedeniyle büyük ilgi görmüştür. Bu tür yüzey kaplamaları için çeşitli

biyokimyasal biriktirme teknikleri araştırılmıştır. CaP bazlı implant kaplamaları, kemik dokusuna doğrudan bağlanma ve kemik ile yüzey malzemeleri arasındaki biyokimyasal kenetlenmeyi artırma yeteneğini gösterir.

Hücre Dışı Matris (ECM) Bazlı İmplant Kaplamaları

ECM proteinlerinin implant yüzeyine birikmesi de son yıllarda daha fazla ilgi görmüştür. Yüzeyleri ECM proteinleri ile kaplamanın, implant ara yüzündeki kemik re jenerasyon sürecini hızlandırarak kemik entegrasyonunu arttırması beklenir. Ek olarak, son araştırmalar, her iki yüzey kaplama materyalinin (CaP ve ECM), kemik-implant etkileşimleriyle ilgili hücresel/moleküler olayların kontrolünde sinerjik bir rol oynadığını bildirmiştir.

İlaç Bazlı İmplant Kaplamaları

Ek olarak, yeni kaplama stratejilerinin geliştirilmesi, diş implantlara etrafındaki kemik bozukluklarını hedef almak için etkili olabilecek, implant yüzeyine ilaç yükleme kabiliyetini içerir. Örneğin, bifosfonatlar, stronsiyum ranelat ve statinler, osteoporotik kemikte implant osseointegrasyonunu desteklemek için kullanılan tercih edilen ilaçlardır. Teknik olarak, bu ilaçlar farklı biriktirme yöntemleri kullanılarak bir implantın yüzeyine dahil edilir.

              Yakın zamanda yapılan bir meta-analizde,

antiosteoporotik ilaçların implant kemik entegrasyonuna olası faydası üzerine tüm klinik öncesi çalışmalar araştırıldı. Dahil edilen çalışmalarda zayıf raporlama değerlendirilmesine rağmen, sonuçlar anti-osteoporotik ilaçların implant kemik entegrasyonu üzerinde olumlu bir etkisi olduğunu gösterdi, yani ilaçlarla kaplanmış implantlar, anti-osteoporotik ilaçlar kullanılmayan implantlara kıyasla daha yüksek bir BIC değeri gösterdi. Bununla birlikte, bu araştırma alanında daha ileri klinik öncesi denemeler garanti edilmektedir.

              Yukarıda bahsedilenlerden, diş implantlarının

yüzey özelliklerini fiziksel, kimyasal veya terapötik yöntemlerle değiştirmek için birçok yöntem olduğu görülmektedir. Yine de bu yüzey modifikasyonlarından herhangi birine kemik tepkisinin mekanizması tam olarak karakterize edilmemiştir. Sonuç olarak, özellikle riskli koşullarda dental implantlara istenen biyolojik tepkileri elde etmek için daha fazla klinik öncesi araştırma hala gereklidir.

TEST İÇİN PREKLİNİK MODELLER

OSSEOENTEGRASYON

               Yeni geliştirilen implant tasarımlarının ve yüzey modifikasyonlarının kemik entegrasyonun test edilmesi için hayvan deneyleri gereklidir. İmplant osseointegrasyonunu incelemek için yaygın olarak birkaç preklinik model kullanılmaktadır. Ayrıca, klinik kullanımdan önce biyo malzemelere ilgili biyolojik tepkinin test edilebileceği tıbbi koşullara benzeyen spesifik hayvan modellerine ihtiyaç vardır. Örneğin, diyabetik ve osteoporotik durumları çoğaltan modeller, bu tür patogenezin implant kemik entegrasyonu üzerindeki etkisini anlamaya yardımcı olmak için faydalıdır. Ayrıca hayvan modellerinde insan benzeri hastalıkların indüklenmesi farklı yöntemler kullanılarak önerilmiştir. Bu modeller, insanlarda tıbbi durumlara eşlik eden yara iyileşmesindeki bozulma nedeniyle kemikimplant etkileşimlerindeki karmaşıklığı taklit etmeye izin verecektir. Gerçekten de tehlikeye atılmış hayvan modellerini kullanan diş implantları araştırmaları gelecekte daha da önem kazanacaktır.

               Hayvan modellerinden bağımsız olarak, implant kemik entegrasyonuyla ilgili çeşitli sonuçlar ölçülebilir. Temel olarak histomorfometrik ve radyografik muayenelerin yanı sıra biyomekanik testler kemikten implanta iyileşmeyi değerlendirmek için yaygın olarak uygulanır. Ayrıca, floresan analizi implant yüzeyleri etrafındaki kemik iyileşmesinin dinamik ölçümlerini sağlar. Son olarak, peri-implant osteogenezi ile ilgili elde edilen sonuçların doğru bir şekilde yargılanması için, bir in vivo deney düzeneğinin iyi tasarlanması ve istatistiksel analizlerin iyi yapılması gerekir. Bulguların kliniklere doğru bir şekilde çevrilmesi için dikkatlice önerilen bir deney düzeneği zorunludur.

Dental Implantlarin Gelisimi Ve Gelecegi -1

Dental Implantlarin Gelisimi Ve Gelecegi -2

Dental Implantlarin Gelisimi Ve Gelecegi -4